آیا مردم باید بدانند که با الگوریتم صحبت می کنند؟ بعد از اولین بحث برانگیز ، Google اکنون می گوید بله

میشل Drouin ، استاد روانشناسی می خواست بداند که اگر یک چت بابات بتواند یک انسان را تقلید کند ، مردم چگونه واکنش نشان می دهند.

بنابراین او و محققان دیگر 350 دانشجوی کارشناسی را به سه گروه تقسیم کردند. به یک گروه گفته شد که آنها با یک ربات در تعامل هستند. به دیگری گفته شد که یک فرد واقعی است. و آخرین فقط بعد از تعامل آنها با یک الگوریتم ارتباط برقرار کردند.
سيستم پمپ وكيوم خلاء در صنعت نفت

دو گروه اول تقریباً به همان اندازه از تجربه راضی بودند. اما گروه آخر اینطور نبود.

Drouin از دانشگاه پوردو فورت وین گفت: "آنها احساس سرخوشی در مورد آن احساس کردند." "آنها فکر می کردند فریب خورده اند."

این واکنشی است که شرکتهای Silicon Valley ممکن است بخواهند توجه جدی به آنها نشان دهند ، زیرا همچنان به مرزهای هوش مصنوعی فشار می آورند تا دستیاران مجازی واقع بینانه تری ایجاد کنند.

روز سه‌شنبه ، گوگل از دستیاری که قادر به برقراری تماس برای برنامه قرار ملاقاتها است در حالی که با صدای انسانی تقریباً بی عیب و نقص پر شده با "ums" و "ahs" استفاده کرده است. در هیچ نقطه‌ای در طول ارائه ، نرم افزار Google فاش كرد كه این كار انسانی نیست - بحث درباره اخلاق و رضایت را برانگیخت.

روز پنجشنبه ، گوگل با گفتن صریح این سرویس معکوس کرد که این سرویس معروف به گوگل دوپلکس ، شامل یک افشاگری است که شخص نیست.

سخنگوی شرکت گفت: "ما بحث در مورد Google Duplex را درک می کنیم و آن را ارزشمندیم. همانطور که از ابتدا گفتیم ، شفافیت در فناوری مهم است." "ما در حال طراحی این ویژگی با افشای داخلی هستیم و اطمینان خواهیم یافت که سیستم به درستی شناسایی شده است."

این نگرانی مبنی بر اینکه افراد با ویژگی جدید گوگل فریب خورده اند تأکید می کند که جامعه باید با کمک های مصنوعی خود چه نوع ارتباطی را می خواهد به محض اینکه شرکت های فن آوری به پیمایش در دره به اصطلاح ناخوشایند نزدیک می شوند. این اصطلاحی است که برای توصیف شکاف بین ربات یا نرم افزاری کاربرد دارد که دارای نقص کافی برای بالا بردن شک و تردید و دیگری است که از یک انسان قابل تشخیص نیست.

آیا خواهان دانستن ما هنگام صحبت با ربات هستیم؟ یا اینکه خواهیم پذیرفت که ناخواسته با الگوریتم ها مکالمه خواهیم کرد؟ آیا آنها را با همان مهربانی و همدلی که خواستار یکدیگر هستیم تقدیس خواهیم کرد؟ یا آیا ما آنها را صرفاً به عنوان ابزاری می دانیم که فاقد ارزشهایی هستند که جامعه مدنی را به هم پیوند می دهد؟ اینها سؤالاتی هستند که اخلاق شناسان ، توسعه دهندگان و طراحان از این موضوع مبهم هستند. این که چگونه پاسخ دهیم می تواند پیامدهای بسیار نزدیکی برای چگونگی برخورد انسانها با یکدیگر داشته باشد.